تاثیر8 هفته فعالیت بدنی استقامتی و مقاومتی بر هورمون‌های جنسی و علائم سندرم پیش قاعدگی دانشجویان غیر ورزشکار

این پژوهش با هدف مطالعه‌ی تاثیر دو نوع فعالیت بدنی استقامتی و مقاومتی بر سندرم پیش قاعدگی و هورمون‌های جنسی انجام شده است. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی با طرح دو گروه بود. ابتدا بر اساس پرسشنامه‌ی تشخیص علائم سندرم پیش قاعدگی اقدام به شناسائی 100 نفر از دانشجویان مبتلا به سندرم پیش قاعدگی شد، سپس از میان آنها 40 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند. میزان و شدت علائم سندرم پیش قاعدگی و غلظت هورمون‌های استروژن و پروژسترون یک هفته قبل از شروع قاعدگی سنجیده شد وسپس یک گروه در برنامه‌ی فعالیت بدنی هوازی از نوع حرکات ریتمیک با شدت 75-50 درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه و گروه دیگر در برنامه فعالیت بدنی مقاومتی که با شدت 30 درصد یک تکرار بیشینه[1] شروع می‌شد و هر هفته 5% افزایش می‌یافت، بطوریکه در هفته‌ی آخر به 65% یک تکرار بیشینه می‌رسید؛ شرکت کردند. فعالیت بدنی هر دو گروه به مدت 8 هفته، هر هفته 3 جلسه اجراشد. مدت زمان هر جلسه تمرین هوازی 60 دقیقه و تمرین مقاومتی 40 دقیقه بود. در پایان 8 هفته، مجددا پرسشنامه‌ی علائم سندرم پیش قاعدگی توسط آزمودنی‌ها تکمیل و میزان غلظت هورمون‌های جنسی اندازه گیری شد. در این پژوهش برای مقایسه‌ی متغیرها از آزمون t وابسته استفاده شد. شایع ترین علائم جسمانی سندرم پیش قاعدگی حساسیت پستان‌ها با میانگین رتبه ای 36/14، درد و گرفتگی عضلانی 91/15 و کمردرد 53/14 طی دو روز اول قاعدگی و شایع ترین علائم روانی تحریک پذیری، زود رنجی با میانگین رتبه ای 93/9، تنش عصبی 63/9 و نبود علاقه یا لذت نبردن از بیشتر فعالیت‌ها 29/9بودند. فعالیت استقامتی منجر به بهبودعلائم جسمانی و روانی (01/0= p)سندرم پیش قاعدگی و کاهش هورمون استروژن وافزایش پروژسترون(01/0= p)شد. فعالیت مقاومتی تنها بر بهبود علائم روانی (02/0= p)و کاهش هورمون استروژن(01/0= p) موثر بود. با توجه به نتایج پژوهش حاضر، انجام 8 هفته فعالیت ورزشی هوازی در کاهش علائم جسمانی و روانی سندرم پیش قاعدگی و تعادل هورمون‌های جنسی موثرتر از فعالیت مقاومتی است. [1] 1 repetition maximum (1RM)